17-3-2022 - Tip van Jacqueline

De tachtigerjaren staan weer volop in de belangstelling. Zo blijkt ook nu met de televisieserie “De verschrikkelijke jaren tachtig” van Kim van Kooten naar het boek van Tim Kamps. Toevallig heb ik net De Saamhorigheidsgroep gelezen wat vooral speelt tijdens de jaren 1982 en 1983.

Het verhaal wordt verteld vanuit Bernhard Wekman, een diplomaat die overal op de wereld leeft. Bronno brengt een bezoek in New York aan Bernhard. Bronno was één van de leden van de Saamhorigheidsgroep. Door dit bezoek komen de herinneringen terug aan de jaren tachtig. In die tijd introduceerde Bronno Bernhard bij de groep. Het is een kleine groep idealisten, voortgekomen uit de PPR en steunt sinds 1975 kleinschalige projecten in de derde wereld. De leden dragen 10% van hun inkomen bij om de projecten te financieren. De leden wonen in en om Haarlem. Het is een divers gezelschap, bijna een commune met duidelijke regels. Ze zijn o.a. tegen de monarchie, kernwapens, kruisraketten, de VS, Shell, het leger enz. Ze zijn voor euthanasie en abortus. En met veel liefde voor de natuur. Ze gaan regelmatig samen wandelen en fietsen. Ze komen één avond per maand bij elkaar en beginnen met een rondje knuffelen. Ze discussiëren, dansen, knutselen, breien en drinken thee. Bernhard is een buitenbeentje, een beetje een snob, draagt een stropdas en rijdt in een Volvo. Toch vindt hij de bijeenkomsten lollig, geniet van het samenzijn en sluit zich aan bij de groep. Hij wordt verliefd op Liza. Zij heeft een relatie met Tristan en zij hebben verdriet dat hun relatie kinderloos blijft. Buiten medeweten van Bernhard kiezen ze hem als zaaddonor. Wat begint als een slippertje mondt uit in een affaire. Liza raakt zwanger maar toch kiezen ze niet voor elkaar. Bernhard kiest voor een post in het buitenland. Na 35 jaar rondzwerven over de wereld komt Bernhard terug in Haarlem. Hij ontmoet een aantal leden van de groep en realiseert zich dat de jaren met de groep zijn gelukkigste jaren zijn geweest.

De Saamhorigheidsgroep heeft echt bestaan en de ouders van de schrijver waren kort aangesloten bij de groep. Een aantal mensen hebben nog contact met elkaar. Ik vond het een leuk en vermakelijk boek om te lezen. Jammer genoeg leer je niet alle leden van de groep goed kennen. De schrijver vertelt met veel empathie over de leden van de groep en benadrukt dat het bij elkaar betrokken zijn het leven waardevol maakt.

Jacqueline

Mijn naan is Jacqueline Oversteegen en ik heb altijd al veel van lezen gehouden. Tijdens mijn middelbare school periode werkte ik als vakantiehulp in de bibliotheek en daarna volgde ik de opleiding tot bibliothecaris. Dus boeken zijn een vast bestanddeel van mijn leven. Ik lees voornamelijk Nederlandse auteurs. Mensje van Keulen, Stephan Enter en Thomas Verbogt zijn een paar van mijn favoriete schrijvers.